سیاهی نیست، شب نیست. این مردمک چشمان توست که خورشید را از من گرفته

امروز دلم مردن میخواد

اما میدونی فکر کنم  روزی که بمیرم و لحظه‌ای که بدونم مردم یینهایت دلم برای زنده بودم تنگ میشه و بغضم میگیره ازینکه میفهمم بالاخره همه چی تموم شد.

سر درد

چه جمعه‌ی ترکیده‌ی طولانی کش آمده ای.

من گفته بودم خونواده میخوام?! من غلط کرده باشم . نه به هر چی رابطه خونوادگی ://

دیشب میخواستم چنلم رو پاک کنم . امروز هم به پاک کردن لینک ناشناس راضی بودم فک کنم بعد ازین پست برم برش دارم واقعاً.

 

 

I get a taste of blood in my mouth when you're near

مرا وسوسه‌ی سیگار بلعیده و هوای بیرون سرد است! دلم یک کتابی چیزی میخواهد که این حالِ داغون را همدردی کند.یک  چیزی میخواهم از یکی بشنوم که آرامم کند. 

سرگیجه

مرغ‌ عشقهایم روانی ام کرده اند. نمیدانم چیکار کنم با آنها . فرق جانور داشتن با بچه داشتن در این است که این زبون بسته‌ها هیچوقت قرار نیست دست از خرابکاری و ریدن بردارند. این خانه جا برای هر شش نفرمان ندارد /: نمیدانم چرا چهارتا پرنده دارم واقعا. 

امروز یکی از همکلاسی‌هایم برایم طومار نوشته بود، عین دخترهای لوس نق زده بود. واقعا شبیه دخترهای لوس. بدم میآید از این پسرهای نق نقو. و راحیل گفت که نگو دخترهای لوس و باید بگویی بچه یا بگویی آدمهای لوس و این بلاه بلاه ها . 

و من واقعا کفرم درامد میدانید چرا ؟ چون حس کردم دارد به من  میگوید بیشعور. چون احساس بیشعوری کردم. اما این جنسیت زدگی توی ذهن او بود که به کلمه ی دختر حساسیت داشت. و این احساس شدید ضعف در وجود او بود که آوردن دختر و پسر در کلماتش برایش همیشه گران تمام میشود. دختر لوس بودن معنی ای دارد درست مثل معنی چمیدانم پسر متعصب یا هر کوفت دیگر . و چرا باید به کسی بربخورد؟ 

در کل هر روز آرزو میکنم کاش جایی بود که این همه در و دیوانه و آدمهای مشکل ارتباطی دار را نبینم. دلیلش هم این است که چیزی از مشکلات من کم نمیکند حرف زدن با آنها. چون خودم نمیدانم سالم و بالغ دقیقا چه معنایی دارد در روابط و وقتی در یک جمعیت با آدمهای مثل خودت هستی بیشتر گیج میشوی . 

باید ده تا پست اینستا درست کنم امشب و چون این کار به شدت زورکی و نچسب است فقط سه تا را درست کرده ام و  نمیدانم کی باید بخوابم و یا اینکه اصلا بخوابم یا نه!

واقعا هنوز هم از این پسره عصبانیم و تصور اینکه شاید یک روز مجبور باشم با آدم اینطور مطمئن و غیر منعطفِ شدیدا مثبت و دروغگویی با آن دیدگاه یکطرفانه که همیشه ظلمهایی که بهش شده از نظرش را روی دیوار ذهنش دانه دانه برشمرده و آویزان کرده ، زیر یک سقف کار کنم حالم را بد میکند.

مثل تیغ ماهی در گلو

دوست دارم بزنم زیر گریه ولی چون واقعاً امیدی به تسلی ندارم و میدونم هیچی عوض نمیشه و به جاودانگی این وضعیت ایمان دارم ، اینکارو نمیکنم:/

 

این قالب باعث میشه دلم نیاد بد فاز بنویسم و منتشر کنم اما افسوس!

Perhaps- Balzan

به ابن فک میکنی برای یه لحظه فقط یه لحظه این فکر از ذهنت رد میشه که خب... از اول شروع میکنم. بعدش میبینی که آخرشو میدونی دیگه چیو شروع میکنی؟

همه چی مثل همدیگه‌س و من نمیدونم چی کار میکنم اینجا اینکه واقعا هیچ معنی ای میدم؟ بزرگسالی خیلی سنگینه. خیلی خالیه. 

نگاه کردن به پرواز پرنده از تهِ چاه

​​​​​​

احساس خستگی زیادی دارم. نمیدانم تا کی باید با این پاهای سنگی راه برم. یعنی مجبور به راه رفتم باشم. دردهایم همه برگشته. بیماری مرا بلعیده. روزهایی که در بیمارستان بودم جزو بدترین روزهای زندگی‌ام است و هرگز نمیخواهم به آن وضعیت نیاز مطلق بیفتم. اگر قرار است مریض باشم امیدوارم کُشنده باشد. 

خیلی بریده‌ام از تو دوست عزیزم. تو دیگر برایم وجود نداری. رفته‌ای دیگر. ذهنم دیگر قادر به دیدن زیبایی نیست، در جوانی پیر و کند و خسته شده. بی هیچ ثمری. دوست دارم از همه چیز فرار کنم و برم در یک کشور غریبه . هزار مایل دور از آدمهایی که اسمم را میدانند . جایی که مادرم فقط بتواند به من تلفن کند. خیلی دور .خیلی خیلی دور. نمیدانم دلیل این حس چیست. به نظرم حال آدم ابتدا درد بود ،بعد با چیزهای مختلف درد را پوشاند. لحظاتی از برخی دردها هست که هیچ مسکنی نمیتواند سیگنال را بلاک کند . حتی اگر طرف را بیهوش هم کنی باز هم درد را حس میکند فقط قادر به نشان دادن حسش به ما نیست. 

شاید حتی مرگ هم دردش را پایان ندهد . اگر روح و جاودانگی و این چیزها واقعی باشند. انسان چه موجودی است؟ شکنجه‌ی مطلق؟ چه‌چیزی ما را به زندگی چسبانده؟عشق؟ دروغ؟ رویاهایی که اشک آدم را در میاورند؟ 

 

ب.ن: راستی از حالا به بعد میخواهم عنوان بنویسم . دلم برای روزهای عنوان داشتنم تنگ شده. 

۲۳۰_

جدیداً فهمیده‌ام و درک کرده‌ام که نشان دادن رنجی که می‌کشی ،تو را اسیر تر میکند. آدم باید برود کنار خودش باشد. با خودش قدم بزند و سیگار دود کند و اگر خواست اشک بریزد. دیگران. دیگران وجود ندارند آنقدرها. همه چیز توی ذهن خود آدم است. دیگر امتحان کردن، و به خوش‌باوری‌ام شانس‌های دوباره دادن فایده‌ نمیکند. شاید چیزهای خوب در دنیا هست. واقعی است قطعاً. اما مال من نیست. شاید هم همه‌ی اینها غلط باشد. اما خلاصه‌اش می‌شود اینکه زندگیِ من خیلی من تویش دارد. خیلی درباره خود من است. 

و حالا برویم دنبال اینکه چه فایده‌ای دارد?:/ احتمالا فایده ای ندارد ، هیچ نمیدانم!

229_

یعنی با وجود این همه زیبایی در خوابگاه باز مردم توش افسرده میشن?!

 

۲۲۸_

هم دیدنی بودی 

هم خواستنی بودی

هم چیدنی بودی

 هم باغچمون گل داشت

ای سگ تو روحت:/