تنبـــــــور

تنبـــــــور

_ واژه‌ای که به زبان میآید ، از آغاز واژه نیست بلکه حاصل انگیزه‌ای درونی ست که متناظر با خلق‌و‌‌خوی فرد، او را به بیان واژه وامیدارد.
(فضای خالی، پیتر بروک)

_اگه فک میکنی منُ میشناسی ، لطفا این وبلاگ رو نخون .

_معمولا هروقت شاکی‌ام به این فکر میکنم که چه خوبه یه پست جدید بنویسم=!

_te.me/peidahshodeh

منوی بلاگ
سه شنبه, ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ۱۰:۱۷ ب.ظ

_۱۸۶

جدیدا حرف زدن اینطوریه که با یه شخص نباشه ، با چند تا آدم باشه. حرفه رو پرت کنی و بری ، ازینا که هدف دارن برای جواب شنیدنن نباشه. همه نظرشونو بگن و برن . رفتن . چقد مشتاق رفتنم. رقتن به یه سیاره دیگه. به یه کلا جای دیگه. مشکل منم. آدم آفت زمینه. هر چی پیشرفته تر باشی دردسرت بیشتره. راستش توی این افسانه هام که بگردی ، حالا بقیه رو که نمیدونم ، همین اسلام رو بلدم و شنیدم. میگن آخرش امام زمان بیاد و همه چی تموم شه. میدونی ته ته ته تهش آرزوش اینه بشر تموم شه. همه آرزوی مرگ دارن . ازین مسخره بازی خسته ام . شاید خسته ایم‌. شاید نفرین آدم همینه. توی همه ی داستانایی که میشناسم ، آدما زمینو نمیخواستن. زمینم اونارو . وقتی که همه بریم ماجرا خوب تموم میشه. 

من سفر رو خیلی دوس دارم . ولی خیلی وقته هیچجا نرفتم. حتی اگه فرصتش باشه ، خیلی بعیده که حوصله شو داشته باشم یا بهم خوش بگذره.

 نمیدونم بشر چیه. کجا میتونم برم که خودم باشم? ولی آدم خودش رو در نگاه دیگران میشناسه. چطور گذشته رو پاک کنم ? اون پاک نمیشه. چطوری ثابت کنم ا اشتباهاتم سیرم? نمیدونم . چطوری کاری کنم که به خاطر حطای گذشته هر بار قضاوت نشم؟ نمیدونم. شاید راهی نیست. 

خسته م . دوس دارم یه مدت نباشم . کاش میشد . میشد که بری تو مرخصی و کسی نفهمه. دنیا پر از دام و تله س. هیچکدوممون جون سالم به در نمیبریم . همه یسری مفلوک بخت برگشته ی سلاخی شده. 

موافقین ۴ مخالفین ۰ ۰۱/۰۹/۱۵
تنبور

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی