یِکُم

یادم است وقتی بیست و هفت شهریور بود و من میخواستم اینجا را پر کنم ، حالم به شدت بد بود.

شکسته بودم.خوابیدن برایم کابوس بود.میخواستم چیزی را از نو شروع کنم. خودم را از سر بگیرم. اینجا را ساختم تا وانمود کنم. تا نقش آدم شکسته را حداقل در جایی ، گوشه ای ، برای لحظه ای تمام کنم. 

حالا اما همه ی آن کابوس بیست و هفت شهریور تمام شده ولی نوشتن اینجا به من کمک میکند تا خودم را بهتر بشناسم .